عقد قرض: در اسلام قرض دادن را در زمره عبادت آورده است و حتی برتر از صدقه محسوب می شود در جامعه قرض دادن و قرض گرفتن امری رایج و متداول است به صورتی که این امر می تواند به اشخاص کمک شایانی نماید به گونه ای که شاید همین موضوع قرض بتواند جان دیگری به زندگی شخص بدهد و شخص نیازمند را بی نیاز نماید. در جوامع اسلامی موضوع قرض امری پسندیده و مورد تحسین است. اما جدا از مسائل اخلاقی موضوع قرض امری حقوقی می باشد که هر شخصی که می خواهد انجام دهد یا اینکه انجام داده است لازم است با شرایط آن آشنا شود لذا برای کسب اطلاعات بیشتر تا پایان مقاله همراه باشید.
شماره تماس وکیل حقوقی مجرب و حرفه ای:
این مقاله توسط حمیدرضا برادران ابراهیمی وکیل پایه یک دادگستری و مشاوره حقوقی به نگارش در آمده است. شما همراهان عزیز می توانید در صورت تمایل برای دریافت مشاوره حقوقی رایگان و فوری با شماره 09122724813 و یا 91010983-021 تماس حاصل نمایید.منظور از عقد یا قرارداد قرض چیست؟
عقد قَرض جزء عقود تملیکی است، یعنی به محض وقوع عقد ، قرض دهنده، مال را به قرض گیرنده تملیک می کند. عقد یا قرارداد قرض نوعی داد و ستد است که افراد می توانند از طریق قرض گرفتن از دیگر اشخاص ، بدهی یا دیون خود را تأمین کنند و در فرصت مناسبی استرداد نمایند. لذا مطابق ماده 648 قانون مدنی : قرض عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین مقدار معینی از مال خود را به طرف دیگر تملیک می‌کند ، که طرف مزبور نیز می‌بایست مثل آن را از حیث مقدار، جنس و وصف رد نماید و در صورت تعذر رد مثل قیمت یوم الرد را بدهد.طرفین عقد قرض:
در عقد قَرض مالک مال (مُقرِض یا قرض دهنده یا وام دهنده)، به قرض گیرنده (مُقتَرِض یا وام گیرنده) اذن می دهد تا از مال او استفاده کند تا در آینده مثل مالی را که مصرف کرده است استرداد نماید.
اوصاف عقد قرض چیست؟
در عقد قَرض مال مورد نظر باید معلوم و معین باشد همچنین لازم نیست که حتما قیمت مال ، تعیین شده باشد لذا همین که مال در رابطه بین طرفین معلوم و معین باشد کفایت می کند. الف) تملیكی بودن: یعنی پس از توافق طرفین، موضوع عقد به مالکیت طرف مقابل در می‌آید. ب) معوَّض بودن: بدین معنا که طرف مقابل متعهد است مثل آن و یا قیمت آن را به قرض دهنده پرداخت کند. ج) لازم بودن: یعنی اینکه وام دهنده نمی‌تواند عقد را فسخ كند.شروط ضمن عقد قرض:
عقد قَرض مطلقا عقدی لازم است و هر شرطی که در ضمن آن درج شود لازم الرعایه است. از این قبیل است شرط دادن کفیل یا دادن رهن که لازم الرعایه است، همچنین شرط خیار در عقد قرض صحیح است، زیرا قارض با فسخ عقد قرض می‌تواند عین مال القرض را بگیرد. هرگاه قارض شرط کند که مقترض بدهی خود را در شهر دیگری (غیر از محل قرض) بپردازد، شرط صحیح است و اگر شرطی نکند، باید در همان محل وقوع عقد قرض، بدهی خود را بدهد این که در عقد قرض شرط می‌شود که مقروض دین خود را در شهر یا کشور دیگری بدهد، در واقع مستلزم نوعی از تعجیل است، زیرا به تناسب وضع تمدن و فاصله شهری که باید در آنجا پرداخت به عمل آید، باید مدت معقول و مهلت متناسبی به مقروض داده شود تا بتواند در راس آن مهلت، دین خود را بپردازد و تعیین اجل به همین مقدار هم صدق می‌کند. پیشنهاد می کنیم مقالات ذیل را خوانده و در صورت داشتن هر گونه سوال با شماره 09122724813 تماس حاصل نمایید. عقد عاریه عقد جعاله عقد هبه عقد صلح
